Bazen bir aynaya bakmak, vucudun iç dünyasındaki karmaşayı anlamaya yetmeyebilir. Ciltte beliren küçük, zararsız görünen pütürler aslında çok daha derin bir hikayenin parçası olabilir. Cowden sendromu tam olarak böyle bir durum. Genetik bir mirasın, vücudun fren mekanizmasını bozmasıyla ortaya çıkıyor. İnsan merak ediyor, küçücük bir gen nasıl bu kadar büyük bir etki yaratır?

Parkta koşan çocukları izlerken bazen birinin diğerlerinden farklı hareket ettiğini görürsünüz. Hareketleri biraz serttir veya dengesi çabuk bozulur. İşte o an akla tek bir soru geliyor. Neden? Cerebral Palsy (beyin felci) dediğimiz durum aslında bir hastalık değil. Bu, doğum öncesinde ya da hemen sonrasında beynin hasar almasıdır. Tam olarak iyileşmiyor ama durmuyor da. Gelişiyor.

Sıradan bir akşamüstü aniden bastıran o şiddetli ağrı... Birçoğumuz baş ağrısını yorgunluğa yorarız ama bazen vücut çok daha ciddi bir alarm veriyor olabilir. Beyin kanaması (kafa içi kan sızması), aslında modern dünyanın en sinsi sağlık sorunlarından biri olarak karşımızda duruyor. Herkesin başına gelebilir mi sorusu akılları kurcalıyor. Uzmanlar, belirtileri tanımamanın hayati risk taşıdığını her fırsatta hatırlatıyor.

Sıcakların bastırmasıyla birlikte doğaya kaçış planları hız kazandı. Ancak yeşilliklerin arasında bizi bekleyen, pek de dost canlısı olmayan misafirler var. Keneler, sadece Kırım Kongo ile değil, artık Babesiosis (kene sıtması) riskiyle de gündemde. Sıcakların bastırmasıyla birlikte doğaya kaçış planları hız kazandı. Ancak yeşilliklerin arasında bizi bekleyen, pek de dost canlısı olmayan misafirler var. Keneler, sadece Kırım Kongo ile değil, artık Babesiosis (kene sıtması) riskiyle de gündemde. Sıcakların bastırmasıyla birlikte doğaya kaçış planları hız kazandı. Ancak yeşilliklerin arasında bizi bekleyen, pek de dost canlısı olmayan misafirler var. Keneler, sadece Kırım Kongo ile değil, artık Babesiosis (kene sıtması) riskiyle de gündemde. Sıcakların bastırmasıyla birlikte doğaya kaçış planları hız kazandı. Ancak yeşilliklerin arasında bizi bekleyen, pek de dost canlısı olmayan misafirler var. Keneler, sadece Kırım Kongo ile değil, artık Babesiosis (kene sıtması) riskiyle de gündemde. Sıcakların bastırmasıyla birlikte doğaya kaçış planları hız kazandı. Ancak yeşilliklerin arasında bizi bekleyen, pek de dost canlısı olmayan misafirler var. Keneler, sadece Kırım Kongo ile değil, artık Babesiosis (kene sıtması) riskiyle de gündemde.

Bazen basit bir mide mikrobu ya da idrar yolu enfeksiyonu sanıyoruz her şeyi. Geçti gitti derken, birkaç hafta sonra diz kapaklarınızda bir sızı başlıyor. Merak ediyor insan, ufacık bir boğaz ağrısı nasıl olur da yürümeyi zorlaştırır. İşte tıp dünyasında reaktif artrit (eklem iltihabı) denen durum tam da böyle sinsice kapıyı çalıyor.

Vücudumuz aslında mükemmel işleyen bir fabrika gibi. Ancak bazen, o devasa çarkın içindeki küçücük bir dişli görevini yapmayı bırakıyor. Arjininemi tam da böyle bir durum. Proteinlerin yapı taşı olan arjinin isimli maddenin kanda aşırı birikmesiyle ortaya çıkıyor bu nadir tablo. Bir gün bakıyorsunuz her şey yolunda, ertesi gün ise gelişimde bir duraksama. Garip değil mi?

Kan tahlili sonuçlarına bakarken o kadar çok değer görüyoruz ki, bazen en altta kalan küçük bir düşüklüğü fark etmiyoruz bile. Alkali fosfotaz (kemik ve karaciğer enzimi) aslında vücudun mimarı gibi çalışıyor. Bu enzim eksildiğinde, hani o sağlam dediğimiz kemikler birden nazlanmaya başlıyor. İnsan merak ediyor, küçücük bir protein nasıl bu kadar büyük işler başarır?

Otizmin bilinmeyen nedenlerini ve genetikten anne karnına tüm merak edilenleri en samimi dille keşfediyoruz.

Hastanelerin beyaz koridorlarında yankılanan o tıbbi kısaltma: AML. Aslında her şey kemik iliğinde, yani kanın mutfağında başlıyor. Vücudun savunma sistemi bir anda rotadan sapıyor. Kontrolsüzce çoğalan hücreler sağlıklı olanları adeta yerinden ediyor. Korkutucu. Yine de modern tıp bu karmaşayı çözmek için dev adımlar atıyor.

Bazen bir bebeğin dünyaya gelişiyle başlayan o büyük mucize, beklenmedik sessiz çığlıklarla gölgeleniyor. Aileler, çocuklarının gözlerindeki o donuk bakışı fark ettiğinde aslında çoktan bir mücadelenin içine girmiş oluyorlar. Zellweger sendromu dediğimiz şey, aslında hücrelerin içindeki o minik temizlik işçilerinin görevini yapamaması durumu. Peroksizom adı verilen bu birimler çalışmayınca, vücutta biriken yağ asitleri adeta bir zehir gibi organlara yayılıyor.

Her şey o küçük vızıltıyla başlıyor aslında. Ormanların derinliklerinden çıkan bu davetsiz misafir, son günlerde yine gündemimizde. Zika virüsü (ateşli hastalık), adını ilk duyduğumuz o sıcak yaz aylarından beri pek de uzağımıza gitmiş değil. İnsan merak ediyor, acaba gerçekten güvende miyiz?

Bebek odalarında başlayan o bitmek bilmeyen ateşli geceler, bazen basit bir soğuk algınlığından çok daha fazlasını anlatıyor. Aileler çocuklarının neden sürekli hastalandığını anlamaya çalışırken, tıbbi adı X'e bağlı agamaglobulinemi (antikor yokluğu) olan tabloyla yüzleşiyor. Genellikle erkek çocuklarını bulan bu durum, vücudun mikroplara karşı kalkan oluşturamaması demek aslında.

Bazen sıradan bir sıçrama gibi görünüyor. Yeni anne babalar bebeklerinin uykuda ya da beslenirken aniden kollarını açmasını önce bir refleks sanıyor. Oysa bu kısa süreli kasılmalar, tıp dünyasının West sendromu dediği ciddi bir tablonun habercisi olabilir. Korkutucu.

Sokakta yürürken bir an nerede olduğunuzu unuttuğunuzu hayal edin. Sadece kısa bir an değil, koca bir geçmişin silinip gittiğini... Bazen sadece bir vitaminin eksikliği, hayatı böylesine tepetaklak edebiliyor. Wernicke-Korsakoff sendromu, genellikle alkol kullanımıyla anılsa da aslında vücudun temel bir yakıtı bulamaması hikayesidir.